Being The Vampire King's Beloved

Chapter 24

Lauren's POV

Huminga ako nang malalim habang pinagmamasdan ang sarili sa harap ng salamin. I'm wearing a black gown that is perfectly hugging my body. Off shoulder at umabot hanggang wrist ang see-through na sleeve nito. The black color emphasized my milky skin. Napansin ko na ang pagputla ng aking balat.

And Austin said, this is one of the signs of development. Napaka-pula na rin ng aking labi kahit walang bahid ng lipstick. I sighed. Hindi ako makapaniwala....

Napakaganda ko talaga. Pfft, hahaha. Seryoso much kasi. But seryoso, ang ganda ko nga.

My hair was curled into big wave at nakasuot ang isang flower crown sa ulo ko na gawa sa mga pula na rosas.

"Mahal na Reyna." Bumukas ang pinto at pumasok ang isang taga-sunod. Yumuko ito bago ako inalalayan palabas ng kwarto.

May naka-abang na mga kawal sa hallway at sa gitna ako naglalakad hanggang sa engrandeng hagdan patungo sa malaking teresa.

Bago ko pa marating ang terrace ay sinalubong ako ni Austin. He's wearing a black tux and a red tie. His hair is messy as always. His black pair of eyes bore unto mine and a smirk slowly crept on his lips. Damn, hella gorgeous.

Ipinulupot niya ang matigas na braso sa aking maliit na bewang at inilapit ang mukha sa tenga. I felt his breath fanning skin, sending a shiver on my spine.

"So, damn gorgeous, my wife," bulong niya.

My knees weakened because of the sensation kaya napakapit ako sa braso niya. Hinapit niya ako palapit lalo sa kan'ya.

His manly and minty perfume invaded my nose. Napapikit ako nang maamoy iyon, he smells so good.

"Stop it wife, you're boosting my confidence," he said and chuckled.

And I have forgotten, he can read my thoughts.

"Gwapo mo kasi," saad ko saka inayos ang kurbata niyang bahagyang tabingi.

Ngumisi siya sa akin.

"Mahal na hari, magsisimula na," ani ng boses ng isang lalaki. Napabuntong-hininga si Austin bago bahagyang lumayo at inalalayan ako palapit sa tila trono na malapit sa teresa.

Mula dito, tanaw ko ang napaka-raming tao este bampira. Nagsiyukuan sila nang makita si Austin. Pinaupo ako ni Austin sa katabing upuan ng trono niya. Mataas din ito at kapantay ng kaniya.

"Isang magandang araw para sa ating lahat." Paunang bati ng lalaking kasama sa highest council. "Ngayong araw na ito, ay makikilala nating lahat ang ating bagong reyna. Ang kabiyak ng ating mahal na hari. Siya ay kokoronahan at uupo sa trono bilang pangalawang pinakamataas na opisyal sa ating mundo," saad niya saka bahagyang umatras.

"Ating bigyan ng masigabong palakpakan, Queen Lauren Xena Elizalde-Bloodstone!"

Malakas ang palakpakan ng bawat isa. Inalalayan akong tumayo ni Austin at iginiya sa may teresa kung saan kitang-kita ako ng lahat. I'm a little bit nervous, naisip ko paano kung hindi nila ako matanggap.

But it's opposite on what I'm seeing. Adoration, admiration and respect is evident on their eyes. The glint of happiness on their expression made me sighed in relief. Nakahinga ako nang maluwag at ngumiti nang matamis saka kumaway.

May lumapit kay Austin na isang babae at inabot ang napaka-gandang korona na nakapatong sa pulang makintab na tela. Maingat itong kinuha ni Austin saka inalis ang flower crown sa ulo ko at ipinalit iyon. The crown is elegantly designed with crystals and ruby stones. Sunod ay isinuot sa akin ang pulang kapa na may mga linings ng ginto. May makakapal na puting balahibo rin ito sa laylayan.

"I'll do everything to be a good Queen to all of you," maikli kong saad.
Eh hindi ako ready, ano ba dapat kong sabihin? Huhuhu.

"It's already enough wife," bulong sa akin ni Austin.

Nginitian ko siya saka muling ibinaling ang tingin sa mga bampira sa baba.

And in the waves of crowd, kitang-kita ko si Clark. Sadness is written all over his face. I blinked twice at pagtingin ko ay wala na siya do'n.

"I saw Clark," saad ko.

Nasa sala kami ni Austin, nakaupo sa mahabang sofa pero parang maliit lang dahil dikit na dikit sa akin si Austin. Parang tuko na nakakapit sa akin. Hihihi, gwapong tuko.

"Clark? The one who kidnapped you twice?" seryoso niyang tanong at hinarap ako.

Tumango ako habang nakatingin sa kan'ya.

"Nando'n siya sa may bandang likod nang marami. I saw how sad he is, I'm really feeling sorry for him," malungkot kong saad.

"You saw him despite of his distance and you saw his expression?" tanong niya.

Hala, baka nagseselos naman 'to?

"Uy, hubby ah! Siyempre kilala ko 'yo—"

"Your senses are already developing," nakangiti niyang saad.

Hilaw akong ngumiti. Hehehe, pahiya na naman ako kaunti. Selos selos pang nalalaman. Hay naku, Lauren.

"Pero, weh? Waaah! Oo nga, impossibleng makita ko 'yon kung normal lang ang paningin ko. Ang galing hubby!" tuwang-tuwa kong saad.

"Hmm, I think you'll be a vampire soon, wife," aniya.

"Pero hubby, may naalala ako! Mag-aaral pa ba ako dito?" tanong ko.

Sana hindi na, tutal, reyna na ako. Tama hindi na siguro ako mag-aaral. Hindi na kaila—

"Yes, you'll attend your class baby," aniya.

Bagsak ang balikat kong tumingin sa kan'ya. I used my puppy eyes saka ipinagsiklop ang dalawang kamay at ngumuso.

"Please. 'Wag na hubby. Cute naman ako, 'di ba? Kaya hindi mo na ako pag-aaralin." Pina-cute ko pa ang boses ko.

Mahina siyang tumawa saka mabilis na hinalikan ang labi kong naka-pout.

"You still need to study wife. Don't worry, you'll study here. Not on the school," aniya.

Napabuntong-hininga ako. Hay, aral na naman. Mayaman naman kami, hindi ko na kailangan mag-aral dahil 'di ko na kailangan sa trabaho. Tsaka 'yong mga pag-aaralan, lalo na 'yong Math na 'yon? Saan ko gagamitin 'yong mga number na may kasamang pesteng letra.

Sasabihin ko bang 'pabili po neto, ang pera ko po ay 2x+3y at ang sukli po ay 3ab chuchu. Hindi naman, 'di ba? Hay, hindi ko alam kung saan gagamitin 'yon. Atsaka hindi ko alam 'yang mga pinagsasabi kong 'yan, tsamba lang.

At sa dami ng formula, theorem at kung anu-ano pang nagawa sa Math, X is still unknown. Pahirap sa mga estudyante. Simula ng mag-high school ako tapos college laging hinahanap 'yan. Letse talaga!

"Wife..." saad ni Austin. Ngumuso ako saka humarap sa kan'ya.

"Studying alone will be boring hubby. Sa school niyo na lang ako mag-aaral," saad ko.

Huminga siya nang malalim bago tumango at niyakap ako.

"Math is not literally used when it comes to life. Atleast, not to all. Yeah, you're not gonna use the theorem, variable and number, but it is like a fact that whatever problem you have, there is always a solution. Even how difficult it is, there is always a way to finish it. And not all things especially the success can be gained fastly. You need to work hard. Like the problems, you need to solve it first even if it is difficult so you can get the right answer," aniya.

And I realized... he's right.

Tama, marami ding tinuturo sa atin ang Math/Calculus na 'yan. It also give us moral lessons in life if you'll think in a different way.

"Opo, hubby," saad ko at yumakap pabalik.

But still, ayoko pa rin sa Math!

*******

Supladdict<3