Dedecated tong chapter na to sa anak kong napaka kanda at nagmana sakin xD MyGirlyGirl Follow niyo po siya :)
-*-*-*
*Vanna's Pov*
Hindi ko alam kung masasaktan ba ako o matutuwa dahik nagkita ulit kami ni ian . Si ian ang lalaking unang nagpatibok ng puso ko. At ang lalaking unang sumira nito. Haha . Common right ? Ganyan naman talaga ata ang Pag-ibig sa simula ee.
Pag siya ang una . Siya rin ang unang sisira at wawasak ng puso mo. Di ko nalang siya pinansin at kumuha na lang ako ng tubig.
"Vanna Im sorry" natigilan ako sa sinabi ni ian . Huh ?! Sorry ?! Akala ba niya ganon ganon na lang mawawala ang sakit na pinaramdam niya sakin ?! Damn! Dapat hindi na ako pumunta dito sa kusina eh .
Humarap ako sakanya at binigyan soya ng isang tipid na ngiti. "Sorry sa ano ian ?" Pagkukunwari ko.
"Sorry for hurting you" at dun na tumulo ang mga luhang kanina ko pang pinipigilan .
"Di naman ako nasaktan ian eh . Okay lang ako ano kaba" pagkatapos kong sabihin yun . Lumabas na ako sa bahay nila dale . Umuwi akong walang paalam .
Nag bantay ako ng taxi sa labas ng subdivision nila dale . Pumara ako at sumakay na . pagkarating ko sa balay pumasok na agad ako sa kwarto at nag ayos ng sarili.
Pagkatpos kong maligo ay humiga na ako sa kama. Naalala ko kung pano kami nag kakilala ni ian. Kung pano kami naging masaya noon. Siguro nga tama sila. Sa una mo lang mararamdaman yung saya tapos pag huli puro sakit na.
Pero pano mo malalaman kung siya na talGa ang lalaking para sayo kung di mo iririsk yung puso mo. Maaring masugatan ka, pero may taong dadating na buhay mo at siya ang gagamot ng sugat mo. Sabi nga ng mga kuya ko sakin, 'kung mahal mo ang isang tao gawin mo kung ano ang dapat, para sa huli wala kang pagsisihan at masasabi mong nagawa ko na ang lahat pero walang nag bago'.
kaya nga siguro wala akong pinag sisihan sa relasyon namin noon ni ian dahil nagawa ko na ang dapat. Oo nasaktan ako pero wala akong pinag sisihan.
*RIIIIIIIING*RIIIIIIIING*
Nataohan ako sa pagiisip ko nang nag ring ang phone ko (A/N: obvious naman diba ? XD) tinignan ko ang Caller ID ar nakita kong si dale yun. Di ko na sinagot instead pinatay ko na ang phone ko at natulog.
-----
Nagising ako dahil may kumatok sa kwarto ko . Di ko pinansin pero patuloy parin ang katok. Kaya naman tumayo na ako para buksan ang pinto.
"Tngina naman ! Anjan na ! Sino ba yan ?!" At binuksan ko na ang pinto. Laking gulat ko nang makita ang tatlong kuya ko na nakatayo sa harap ng pinto at ang sasama ng tingin sakin.
"Ahh-hehe Kuya !" nanatili lang silang nakatingin sakin kaya naman tumingin na lang ri ako sakanila.
"Magtitinginan na lang ba tayo ?" Ma awtoridad na tanong sakin ni kuya vian.
"Ah! Hehe. P-pasok kayo k-kuya" tapos binigyan ko sila ng isang malaking pekeng ngiti. Bat ba kase ako nauutal ?
Pumasok sina kuya sa kwarto ko at nagsihiga sa kama ko. Naningkit ang mga mata ko nang makita ko silang kumuha ng pagkain sa bag ni kuya vien.
"May plano ba kayong mag picnic dito sa kwarto ko ?" Sarcastic na tanong ko sa tatlong asungot pero mahal kong mga kuya.
"Maligo ka muna proncess at dun na natin pag uusapan." Ma awtoridad na saad ni kuya vion. Kahit kailan talaga napaka business man ang dating niya.
Kumuha ako ng isang short at tshirt lg at chata undies. Pumunta na ako sa banyo para maligo. After siguro ng 25. Minutes eh natapos narin akong maligo. Magbibihis na sana ako pero naring kong may bumusina sa baba.
Nagiisp ako kung sino ang posibleng pumunta dito. Di naman pwedeng si ian dahil wala siyang alam tungkol sa address ko. Di rin pwede yung mga kaibigan ko dahil di pa nag paparamdam yun. At di rin naman pwede si dale kase.. Kase.. Kase.. O to the M to the G . Si dale yun!!
Kumaripas ako ng bihis at nag hahangad na sana nasa kwarto pa ang tatlong asungot pero mahal kong mga kuya. Peri pagka labas ko. Bumagsak ang balikat ko dahil wala na sila don. Kaya naman bumaba ako agad at nasa hagdanan palang ako ay rinig ko na ang mga tanong ng mga kuya ko.
"Kaya mo bang buhayin ang princesa namin katulad ng ginawang pag huhay sakanya ng mga magulang namin?" Tanong ni kuya vian at nakita kong ngumita at tumango si dale.
"Kaya mo bang ibigay lahat ng mga pangangailangan ng princesa namin?" Tanong naman ni kuya vien at tumango ulet si dale.
"Alam mo bang maraming arte sa buhay si vanna at kaya mo bang supportahan lahat ng gusto niya ?" Tanong ulit ni kuya vian at sa pangatlong pagkakataon tumango ulit si dale.
Ano bang problema ng lalakeng to tango siya ng tango sa mga kuya ko. Nakita ko namang chill lang si kuya vion at nakaramdam ako ng takot.
Napansin ata nila na nandito lang ako sa hagdanan kaya naman tumingin silang apat sakin. Tinignan ko sa mata si dale at nakita ko ang magka halong sakit at lungkot dun.
"Bumaba ka muna dito Vanna" nagsi tayuan ang mga balahibo ko dahil alam kong galit si kuya ngayon. Minsannlang jiya akong tinatawag na VANNA. Tinatawag niya lang ako ng pangalan ko kapag seryoso na diya o di kaya galit na siya.
Bumaba ako ng hagdan at tumabi kay kuya vian ar kuya vien. ayoko ngang tumabi kay kuya vion . Kagatin pako nun eh.
Tinignan ng seryoso ni kuya si dale at napa lunok ako nang makitang natatakot si dale.
"Tol. Tatanungin kita. Pero oo o hindi lang ang isasagot mo" seryoso at maawtoridad na pahayag ni kuya vion.
Tumango lang si dale kay kuya bilang sagot.
"Mapapangako mo bang hindi mo paiiyakin si Vanna kahit kailan?" Tanong ni kuya vion.
Tinignan ako ni dale ng seryoso. It took 2 minutes of silence . Hinihinty namin ang sagot ni dale .
Nakita kong parang naiinip na si kuya vion at mag sasalita na sana pero naunahan na siya ni dale .
Isang salita pero nakaramdam ako ng sakit. Isang salitang hindi ko inaasahan. Isang salitang ayaw na ayaw kong marinig sa mga taong mahal ko.
"Hindi"
-*-*-*
A/N: O to the M to the G ! 😂 sinong makakapag sabi kung bakit hindi ang sinagot ni dale ? Ang makasagot sakanya ko idedecate yung next chapter :) Lovelots :*
-Jai<3
