The Revenge of the Moon Warrior ✔

Chapter 34

NAGING malungkot ang pagdadalamhati namin sa kamatayan ni Reid. Ngunit kahit ganon ay may saya pa rin sa puso ko na natapos na ang lahat.

Everything has changed after that bloody war. Marami kami pinag daanan simula nung nakapasok ako sa RVA, I still remember those sweet moments. Sa kabila ng lahat ng paghihirap namin lahat ay nagawa pa rin namin mag patawad.

"Are you alright, Iha?" Naputol ang aking iniisip dahil sa tanong ni mommy. I'm currently in our Castle, its been a week since that tragedy happened. Nagkaroon ng kapayapaan sa pagitan ng mga lahi kaya lalo ako nagpapasalamat.

Sinusuklayan ako ng aking ina at amrahan hinahaplos ang asul kong buhok habang ako ay nakatitig sa aking malaking bintana.

"Yes, mom. I'm just happy..." Madamdamin ko sabi. Nakita ko na ngumiti siya. Marami nagbago saakin at unting unti bumabalik ang lakas at kapangyarihan ko na akala ko na tuliyan na mawawala sa akin.

"I'm sorry nak, wala kami sa tabi mo sa mga panahon na kailangan mo kami. Masyado kami nag aalala sa kalagayan mo at hindi namin namamalayan na naiiwan ka na." Madamdamin niya sabi. Humarap ako sa kaniya.

"Matagal ko na po kayo pinatawad. Because of you, I learned to be independent and brave, I learned to forgive and wait, and I learned to love and appreciate people around me." Sabi ko kaya napaluha siya at yinakap ako.

"I'm really sorry nak," bulong niya at hinaplos ang buhok ko. Napapikit na rin ako.

"Can I get a hug too?" Lahat kami ay napalingon sa pinto at nakita ko doon ang kuya ko na nakasandal doon at nakangiti sa akin. Ngumiti rin ako ng matamis.

"Oo naman, hmm?" Sabi ko at nilahad ang braso kaya dali dali siya yumakap saakin at random ko ang paghigpit niya sa yakap sa akin. Hindi ko maiwasan maiyak dahil sa wakas ay nayakap ko na rin ang kapatid ko ng ganitong kahigpit.

Naramdaman ko ang pag halik niya sa ulo ko.

"I'm sorry my princess. I will never leave you anymore remember that." Sabi niya at inalis ang luha ko.

"Ehem, pasensya na po sa abala nandiyan na sa ibaba ang prinsipe ng mga bampira," pormal na sabi ni Bea at naka ayos na at sobrang ganda niya ngayon.

"Tsk... Tell him to leave--" pinandilatan ko ng mga mata si kuya Zach.

"Kuya!" Sigaw ko rito kaya umirap ito kaya natawa si mommy at si Bea ay napangisi na lang.

"What princess? He always caught your attention Tss, Hindi ba pwede sa amin ka muna?" He said. Hindi ko maiwasan napangiti at kinurot ang tagiliran niya kaya lalo sumimangot ito.

"Zach, hayaan mo na yang kapatid mo. Ngayon niya lang ulit makakasama ang nobyo niya." Sabi ni mommy at kumindat sa akin kaya napakagat na lang ako sa labi.

Laking pasalamat ko sa nanay ko na natanggap niya na si Ace. Bukod sa pag tulong nila Ace mula sa pag bawi sa akin mula sa mga kamay ni William, nasaksihan niya mismo ang pagmamahal na meron ni Ace para sa akin.

And to my father, I think its too complicated because of the history between the two breed. Pero nagkausap na kami at nakausap na rin siya ni mommy, at nangako siya na magiging maayos ang pakukitungo niya kay Ace at sa pamilya nito.

"Nobyo my ass, tsk. Princess is mine." Sabi ng kapatid ko at yinakap ako ng mahigpit kaya natawa kami lahat.

"Don't worry Kuya, I'm still your princess no matter what." Sabi ko kaya naalis ang pagkaka-simangot niya at ngumiti sa akin kaya napailing na lang ako.

"I'm sorry for disturbance again, kinukulit na ako ni Ace. Inaabuso niya na ang kapangyarihan ko." Sabi bigla ni Bea at ngumiwi kaya natawa ako.

"Sige baba na kami kamo, sabihin mo na nag drama pa itong panganay ko kaya natagalan kami." Pang-aasar ni mommy kaya sumimangot nanaman si Kuya.