The Revenge of the Moon Warrior ✔

Chapter 13

Pagkababa ko sumalubong sa akin ang isang building puno ng mga bantay. Nagbuntong hininga ako bago naglakad.

"Sir, She's here." sabi ng bantay na naka earpiece, kahit bulong narinig ko pa rin.

"Let her in." That cold voice makes my body shivers. What's this feeling?

Hindi na ako nag sayang ng oras. Lumapit na ako sa nag babantay.

"Where's your boss?" tanong ko.

"This way ma'am." sinamahan nila ako sa loob. Pagpasok ko ka-pansin pansin kung gaano kayaman ang kakausapin ko. Pinapasok nila ako sa isang room.

"You may go," sabi ng lalaki tumango na lang ito at sinarado ang pinto.

Why am I feeling strange? I can't even identify if he's an enemy or what.

"Have a seat." sabi nito. He's wearing a mask and why is that?

"I need the information right now. " sabi ko. Tumawa siya ng mahina kaya napatitig ako sa kaniya.

"You are really desperate about that." napangiwi nalang ako.

"That's the reason why I came here so if you're not going to tell it, then I think I should leave." Tumalikod na ako nang bigla siya sumulpot sa harapan ko kaya napaatras ako.

"You know what, that kind of attitude is my ideal type of a girl, mind to date me princess?" sabi niya habang nag lalakad palapit saakin.

"You know what too? that kind of attitude is my ideal to kill, wanna bet?" ngising sabi ko.

Tumawa siya ng mahina kaya napaiwas ako ng tingin.

"I'm serious, who are you?" sabi ko. Napatigil naman siya at ngumisi.

"Babe, I can't tell you it's my secret." sabi niya umirap na lang ako.

"If that so, I'd better leave--" napa atras ako nang may punyal na muntikan na tumama sa akin. Naramdaman ko ang pag palit ng mga mata ko.

"Are you kidding me?!" susugod sana ako pero tinaas niya ang dalawang kamay niya sa ere.

"Chill, I was just testing you." sabi niya at ngumisi.

"Damn you, asshole!"

Kinalma ko ang sarili ko at pinikit ang mga mata. If only I had a chance to kill him, I will do it, But I just really need the information.

Tumingin ako sa kaniya, seryoso siya nag sasalin ng wine sa baso niya.

"We called them the Children of the Night." bigla niyang sabi. Umupo ito sa mesa habang pinaglalaruan ang baso.

Nanatili ako nakatingin sa kaniya.

"Back in centuries, the two breed kill them all."

"Bakit?"

"They're forbidden to live here. They are supposed to exist in the underworld and not here. Moon Vampire Warriors are called as the Children of the Moon, The Witches are called as the Children of the Nature  and the Vampires are called as the Children of the Twilight."

"I don't understand, If there's a Children of the Night what is the opposite of that?"

"You mean the Children of the Light?" tumango nalang ako.

"Children of the Night kill them all," sabi niya.

"Why is that?"

"Hindi ka talaga nag-aaral ng history eh no?" sinamaan ko siya ng tingin.

"Can you just continue dumbass?!" Natawa naman ito ng mahina.

"As what I was saying, The Children of the Night are too much wicked for our world, they want to rule the world without the Children of the Light."

"The Children of the Night and the Light brings the balance of our world. They creates negative and positive energy to keep us alive but suddenly the Children of the Light were vanished and that's because the Children of the Night devoured them."

"Kaya ang plano nila ngayon ay pag-awayin ang dalawang lahi..."

"Noon, Nag wagi ang mga lahi nang na-ibalik nila ang Children of the Night sa Underworld kaya malakas ang kutob ng lahat na may kapayapaan na."

"Paano sila bumalik ngayon? Sino ang nagbalik sa kanila?" uminom siya muna siya bago sumagot.

"That's for you to find out." at tumalikod saakin.

"W-wait!" pigil ko sa kaniya at hinawakan ang braso niya. May bigla ako naramdaman kaya napabitaw ako. Umiwas ako ng tingin dahil doon.

"Don't do that again, Kira Rhianne..." bigla ako nagulat nang baggitin niya ang pangalan ako. Seryoso na seyoso ang kaniyang tingin saakin.

"W-who are you really?"

"Tinulungan lang kita dahil ayoko madamay ang iba, so you don't have any rights to ask me that question." sabi niya. Bakit feeling ko na may tinatago siya?

"Then at least tell me what kind creature are you! or sino ang sinasabi mong nag balik sa mga Children of the Night!" Sigaw ko kaya natigilan siya. Dahan-dahan siya humarap sa akin.

"Nasa paligid mo lang siya, don't treat anyone as your allies."

"How can I trust you?" sabi ko. Nilapag niya ang inumin niya at lumapit sabakin. Nilapit niya ang mukha niya sa bandang tenga ko.

"You don't have any choice left, the time is running out. All you can do is believe me or risk your people lives." at lumayo na siya sa akin. Habol hininga ako napatitig sa kaniya.

"Siguraduhin mo lang na totoo ang mga sinabi mo kundi ako mismo ang papatay sayo." sabi ko. Tumawa siya bago uminom.

"Honey, you can't do that. So if I were you, hurry up and get your ass out of here." sabi niya. Dali-dali ko siya binatuhan ng dagger kaso agad naman siya nakaiwas at tumawa ulit.

"Stop with the nicknames! Tss..."

"You're welcome." tinapunan ko siya ng masamang tingin. Umalis na ako doon at sumakay na sa motor ko.

---

Sa halip pumunta bumalik sa building ko pumunta ako sa mall. Gusto ko magpalamig muna. Pagkapasok sumalubong saakin ng kay raming tao at mga estudyante.

Bigla ako napahinto, naaalala ko nung ganyan pa ako noon, walang ka-alam alam sa mundo. Napangiti na lang ako.

Naglakad ako at naghahanap ng makakainan. Namamadali ako pumunta sa bandang fast food, namiss ko bigla ang mga pagkain doon.

Dahil sa pamamadali may nabangga ako kaya napamura ako.

"Shit.."

"Oh my! I'm sorry!"

That voice...

Mabilis ako tumingin sa nagmamay-ari ng boses na iyon. Nagulat ako nang makita ang pamilyar na mukha nito.

"Katelyn?"

"K-kira, ikaw ba yan?"

Ngumiti ako ng mapait sa kaniya.

"Of course, the one and only." ngisi ko. Napalunok siya ng laway. Nahalataan ko na naiilang siya kaya natawa ako.

"Katelyn! Where the hell have you been?--shit!" nakita ko si Andrew, kaya mas lalo ako natawa sa aking isip. Mapaglaro talaga ang tadhana.

"Look what we have here..." nakangiting sabi ko. Natigilan siya na makita ko. Nanlaki pa ang mga mata nito.

"Ang tagal niyo naman---tangina..." nakita ko sina Blake at halos silang lahat ay naririto. Ngumiti na akong pait, pinagmumukha yata sa akin ng tadhana na hindi na ako parte sa kanila.

Napagtanto ko na nag iisa na lang pala ako.

Nagbuntong hininga ako at nag panggap na masaya.

"Hi?" Nahulog ang mga panga nila. Iniwas rin nila ang tingin nila sa akin.

~~••~~