The Revenge of the Moon Warrior ✔

Chapter 26

Reid's POV

"Bitawan mo siya, Reid." Madiin na sabi ni William. Umiling ako at binuhat si Kira.

"Never." Sabi ko at tinignan ang maamong mukha ni Kira na ngayon nagpapalit anyo na.

Nagulat ako na bigla ako hinirap ni William sa kaniya at sinaksak ako, ngumisi ako sa kaniya.

"Are you fucking kidding me right now? Don't tell me you already fell in her games? Para sabihin ko sa'yo Reid, iba na ang kilalang mo Kira. She is under my control now." Sabi siya. Sinapak ko siya kaya napalayo ito.

"Damn you! Pinilit mo ako na gawin ang isang bagay na kailanman hindi ko ginusto! You know how important she is to my life!" Sigaw ko rito.

Kasama ko na sa hirap at ginhawa si Kira simula nung nasa highschool pa kami. I was always on her side pero dahil para sa kapakanan niya, pinili ko lumayo.

"Are you still thinking Reid?! What are you talking about?" Sigaw ni Fleyn. Hindi ko siya pinansin.

"Dude, stop it you can't fight the lord by yourself." Sabi ni Dave.

"Wala na ako pakialam kahit ibuwis ko pa ang buhay ko para kay Kira gagawin ko at lalo na alam ko na bilang ng ang oras ko." Sabi ko.

"What are you saying Reid? Stop it..." Sabi ni Fleyn na umiiyak.

"Hindi mo gugustuhin na kalabanin ako alam mo yan, Reid." Sabi ni William. Nagsilabasan ang nga alagad niya na alam ko na kanina pa nagtatago.

"Try me." Sabi ko.

"Reid!" Sigaw nilang dalawa ngunit huli na ang lahat ng sumugod ang mga alagad ni William.

I'm sorry, Mom...

Kinalaban ko ang lahat na hindi umaalis sa tabi ni Kira. She's fighting the monster inside her.

Ngumisi ang Black blood nang magawa niya akong saksakin sa tagiliran ng tiyan. Tinignan ko ito ng masama at sinipa sa mukha. Inalisan ko rin ito ng kamay.

"Reid, sa likod mo!" Sigaw ni Fleyn pero bago ako lumingon nasa harap ko na ang kalaban napapikit na lang ako at hinintay ang kamao nito ngunit napadilat ako na may narinig akong saksak.

"Fleyn, what the hell a-are you d-doing?" Sabi ko rito. Hirap ako magsalita dahil sa mga sugat na aking natamo hindi ito sumagot at laking gulat na lumaban na rin.

Pero mas lalo ako nagtaka at nagulat na may luha sa mukha niya.

"I hate you for doing this for her but I can't do anything anymore." Sabi niya habang nakatalikod pa rin sa akin.

Kinuyom niya ang kamao niya at humarap sa akin.

"Fight for her if that's what you want." sabi niya at bumalik sa pakikipaglaban.

"Fleyn..." Mahinang usal ko.

"Enough with the drama, master, kung gusto mo pa mabuhay." Sabi ni Dave at ngumisi na sumabay kay Fleyn sa pakikipaglaban. I smirked.

Hindi ko inanda ang mga sakit na natamo ko at lumaban ulit. I stared at Rhianne's face. A bitter smile plastered on my face.

I promise that you will live peacefully again.

Nagtama ang mga likod naming tatlo nang matapos namin kalabanin ang mga alagad ni William.

"Enough with this! You're a traitor!" Galit na galit na sabi ni William.

"You made me, William. You used me and hostage my mother, you violated her!" I angrily said. Ngumisi ito.

"Oh you still remember your mother, do you? Sadly to say but she's gone. You're too late." Sabi niya.

Napaluhod ako at namanhid ang mga sugat ko bigla. Mga pinaghirapan ko sa buong buhay ko ay bigla nawala parang bula.

She's gone...

Then my life is pointless now.

Bigla ako kinuha ng dalawa alagad sa gilid ni William at pinapunta sa kaniya. Masyado na ako pagod para lumaban pa.

"Your mother is dead Reid and it's your turn now." Sabi niya at kumuha ng espada.

"Reid! No!" Sigaw ni Fleyn.

Pinipigilan siya ni Dave na lumapit sanakin.

I've lost the two important people in my life. What is the use of fighting now?

"Please don't kill him! Reid!" Sigaw ni Fleyn.

Tinitigan ko si William ng masama.

"Before I die I want to tell you this, Kira will never be yours, mark my words." I said while smirking.

Bigla niya ako sinaksak kaya napaubo ako ng dugo.

"Reid! No..."

Bumulong si William sa akin.

"She's mine now. Kasama ko siya hanggang sa kasukdulan ng pagsakop ko sa mundo. Sa akin lang siya sasamba at susunod simula ngayon." Bulong niya at inalis na espeda nula sa dibdib ko. Napaluhod ako dahil sa kahinaan.

"K-kung m-magagawa m-mo..." Sabi ko at napahiga.

"What do you mean? She's mine now! You get it dumbass?!" Sabi niya. Sinipa ako sa dibdib kaya napaubo ulit ako. Hinang hina ako.

Nilalabanan ko lamang ang sarili ko sa pagpikit ng aking mga mata.

Ngumisi na lang ako sa kaniya.

"And that is if I let you..." Lahat napalingon dahil sa malamig na boses.

He's here.

"You..." Gigil na sabi ni William.

"Listen here asshole, Kira Rhianne is mine, my property and my woman. Remember that until I smash you into pieces." He said.

At nagsilabasan ang lahat ng mga kasama niya.

Si Ace na walang ekspresyon ang mukha at umuusok ng yelo ang kapaligiran niya.

Lahat sila nandito at handang handa na makipaglaban.

"Damn it. Kill them!" Sigaw ni William. Nagulat kami na sampu lang lumabas.

"Where's the others?!" Sigaw ni William.

"Bago mo pa sila tawagin, napatay na namin." Ngising sabi ni Blake.

Lahat kami nagulat. Imposible, maraming alagad si William na kalahi ko rin at bilang ko ito na hindi kumulang sa limang daan.

"Maswerte lang kayong sampu at nakatakas pa kayo." Sabi ni Dylan.

"Pero wag rin kayo mag-aalala dahil susunod rin kayo sa mga kasama niyo." Sabi ni Rachel at ngumiti pa.

Nakahinga ako ng maluwag at hindi na nilabanan ang antok at pagpikit ng aking mga mata.

Sa mga huli kong minuto, hirap ako gumapang papunta sa puwesto ni Kira at nanginginig na hinaplos ko ang mukha niya.

Guminhawa ang aking pakiramdam na malaman na ligtas na siya. Ace is here and I know he will do his best to protect her.

Hindi ko mapigilan na maging emosyonal at hindi pinansin muna ang aking mga natamo at tinignan ang mukha niya.

Wala na silbi para ako ay mabuhay pa. Si Kira ang kailangan mabuhay na payapa lalo na marami naghihintay sa kaniya. Wala na ang aking ina na matagal ko na pinaplanuhan na itakas mula sa mga kamay ni William.

"Makakapagpahinga na ako Rhianne, nandiyan na ang mahal mo at maliligtas ka na..." Sabi ko. Pinunasan ko ang luha sa mata ko. Kumirot ang dibdib ko habang tinitigan ang maamo niyang mukha.

"S-sana m-mapatawad m-mo a-ako. M-mahal k-kita. Hanggang sa huli n-nating p-pagkikita.."

Hanggang sa aking kamatayan ay Dadalhin ko ang bawat pagsasama namin ni Rhianne. Lahat ng pagsasama namin ay dadalhin ko saan man ako magpunta.

I will treasure all the precious moments that you shared with me..

'Mom, wait for me..'

~~••~~