Moonlight War (Gazellian Series #5)

Chapter 26

Chapter 26

Katanungan

Ang inakala kong pananatili namin sa karwahe ay hindi rin nagtagal dahil sa lakas ng pwersang humihila sa amin patungo sa bangin.

Ngayo'y kapwa kami nakasabit sa karwahe at mariin na nakakapit dito gamit ang aming sariling mga kapangyarihan. Gamit ko ang aking gintong tali habang kapwa nakahawak doon ang aking kamay. Si Rosh ay ang kanyang halaman, habang ang isa niyang braso ay nakapulupot kay Divina, sina Hua at Nikos ay kapwa sariling kamay ang mga gamit upang manatiling konektado sa karwahe.

Habang tumatagal ay ramdam ko ang mas lalong pagbulusok namin.

Tila kami'y nilalamon ng bangin at dinadala sa mas nakapangangambang kadiliman.

Ang sigaw ni Divina ang siyang namamayani sa bawat segundong lumilipas.

Anumang oras ay mararating na rin namin ang dulo ng banging ito at kailangan namin ng bagay na siyang maaaring sumambot sa amin. Naglabas akong muli ng mga punyal na siyang nagsisilbing liwanag namin.

Hindi ko pa magawang matanaw ang ibaba... ang dulo ng bangin na ito.

"Hua and I will handle the carriage." Sabi ni Nikos.

Pangalawang karwahe na itong ginagamit namin, nag-aalala na akong sa sandaling makababa kami ay wala nang buhay ang aming mga kabayo.

Tipid akong lumingon kay Nikos at tumango sa kanya. Hindi ko na naman kailangang sabihin kay Rosh ang siyang dapat niyang gawin. Siya ang pinili ng prinsesang magprotekta sa kanya.

Mas itinuon ko ang aking atensyon sa babagsakan namin.

"Ilog!" sigaw ni Hua.

Iyon din ang siyang nakikita ko. Ang kaalamang tubig ang siyang sasalubong sa amin ay hindi sapat upang makaramdam kami ng kaligtasan.

Inihanda ko na ang aking nagliliwanag na kamay upang alalayan ang sarili ko sa aking pagbaba. Si Rosh ay gumawa rin ng paraan gamit ang kanyang halaman, si Hua ay muling nagbago ng kanyang anyo, habang si Nikos ay nanatiling nakahawak sa karwahe upang umalalay.

"Mababaw lang." Usal ni Rosh.

Naunang nakababa sina Hua, Nikos at ang karwahe dahilan kung bakit marahas na umapaw ang tubig. Sabay-sabay kaming nabasang tatlo sa ere bago tuluyang lumapat ang aming mga paa sa tubig.

"It's cold!" sigaw ni Divina na may kasamang pagtawa.

"Goodness! We landed safely." Nanghihinang sabi ni Nikos na humiga na sa bubong ng karwahe dahil sa pagod.

Ibinalik ni Hua ang binatilyo niyang anyo at katulad ni Rosh ay napaupo na rin siya sa pangpang ng ilog. Tanging si Divina lang ang siyang may natitirang lakas, dahil nagtatampisaw na siya sa tubig habang nilalaro si Rosh na wala nang reaksyon.

Nanatili ako sa gitna ng ilog, kalahati ng binti ko ay nakalubog habang ang aking mga mata'y naglalandas sa paligid.

Akala ko'y walang katapusang rumaragasang tubig ang siyang sasalubong sa amin, ngunit tila ang banging ito'y parte lang ng kagubatan. Pero kung lubos kong gagamitin ang aking konsentrasyon, malalaman kong malaki ang pagkakaiba ng presensiya nito mula sa tulay o sa kagubatan.

"Nandito na tayo..." mahinang bulong ko.

"Yes..." usal ni Rosh.

Hinayaan ko lamang muna silang magpahinga at bawiin ang kanilang mga lakas, bago ko sinabi sa kanilang kailangan na namin kumilos.

"Hindi na namin kailangang sumakay sa karwahe. Ilang minuto lang ng paglalakad... alam kong mararating na natin ang kubo..."

Pinili namin iwanan ang karwahe at ang mga kabayo upang bigyan ang mga iyon ng sapat na pahinga.