Chapter IV: Uncertainties

13 3 0
                                    

"I was too certain about what I know, until I wasn't."

IV: Uncertainties

- March 19, 2024 (edited)

→ →✧•✧← ←

(Elena's POV)

ANG inay kong nagluluto na sa kusina ang unang bumungad sa'kin pagkatapos kong buksan ng padabog ang aming pinto. Ni walang kumustahan o pansinan mula sa aming mga labi, kundi isang tahimik lamang na tinginan ang aming isinukli. We didn't even bother to exchange jokes, maybe because she felt that I was too pissed.

Agad akong umakyat papunta sa aking kwarto, walang imik, ni maging kibo. In an instant, as I open the door, isang dragon ang lumabas sa kailaliman ng aking pagkatao. I threw my bag on the side, as I threw myself on my bed, screaming my entire soul out of my poor bedsheet.

ARGH! These events!! BAKIT BA AYAW MAINTINDIHAN NI DANNYEL UNGGOY NA 'YUN!?!

WhY cAn'T hE rEaLiZe Na IsA sIyAnG ApE?!! Goodness! Hindi pa pala naeextinct mga homo sapiens?!

Finally, after a few minutes of breathing fire from my lungs, I lay down, staring unknowingly at the ceiling. Parang niloloko talaga ako ni tadhana noong tinawag ako ni Mama mula sa baba para raw tulungan siya, and since my throat became swollen, I didn't respond.

Guess what happened next?

Yes! I got yeeted out of my house!

Joke. Opkors hindi naman niya ako matitiis na iwan d'yan sa tabi-tabi, 'diba?

'Diba...?

My mother arrived after her multiple calls, with a frown on her face and a pan on her hand. Dahil sa kanyang nakakagimbal na itsura ay napaupo ako, hoping I couldn't anger the monster further. I wanna explain but my throat wouldn't let me, and now I'm here, wishing she won't come and knock me out.

"Maria na ako ng Maria, ayaw mo pang sumagot! Bingi ka ba?"

Hindi po 'Ma. Pipi na po anak niyo.

Itinuro ko ang lalauman ko, a way of telling her na ni kahit man lang isang bulong ay hindi ko maibigkas. She sighed, telling me to come down if my voice finally calmed down alongside my mood, before closing the door with brute force. Konti nalang at pati pader sasama na sa kanya.

At last, with a huge relief, I lay down once again.

Inay kong maganda na kung maganda, parang awa mo na, 'wag ka na pong sumabay kay Dann! AYOKO NA TALAGAAA!!

→ →✧•✧← ←

"So how's your voice?" Bungad sa'kin ni Mama pagkalabas ko sa aking silid-kulungan. Napabuntong hininga na lamang ako bago ko kunin ang kutsilyo sa kanyang gilid, at tuluyan nang hiniwa ang mga kakailanganin para sa kakainin namin ngayong gabi.

I stood there, trying to recall everything na nangyari ngayong araw, to the point na katahimikan nalang ang naisagot ko sa kanya. It took a few minutes though before I opened my vocal cords.

Chords? Cords? Sige po, ganda nalang iambag mo self.

"'Ma... who am... I?" Ang unang lumabas mula sa aking bibig, catching both of us off guard. Siya'y napahinto sa pagluluto, habang napahinto naman ang utak ko sa pagp-process dahil sa kung anuman ang sinabi ko.

Elena???

You... really--

Why do I even bother?

Her Lost Realm (TagLish)Where stories live. Discover now