Chapter 30

17.5K 664 202
                                    

Chapter 30

I didn't know where we'll go from here.

He liked me, but didn't like me enough—that's what I was getting. Was I disappointed? Yes. Was I mad? No. I didn't want to put all the blame on him when I was a willing participant. Lui never coerced me to do anything that I didn't want.

Do I still like him? Maybe.

Will I do anything about it? No.

I already made a clown of myself in front of him before. Tama na 'yon. For now, I have other things going on in my life kagaya nga ng sabi niya. I'd rather pour my attention and energy into that. But for the meantime, I gave myself time to breathe. Para kasing wala akong pahinga simula nung fourth year law school. Kasi pagkatapos non, nagreview na agad ako. Tapos nagtrabaho na ako. I didn't have time to really enjoy anything.

Hindi ko pa nasasabi sa pamilya ko na nagresign ako. Hindi ko pa rin kasi alam kung ano iyong next step ko professionally. Kaysa i-stress-in ko sila sa mga ganap sa buhay ko, I decided na mag-eat, pray, love muna sa Bali for a week. I didn't really tell anyone but Alisha kasi in case na hanapin ako ng nanay ko, alam ko naman na si Alisha ang una niyang tatanungin.

I was busy packing for my trip to Bali. Tinatamad akong magluto, so I decided to just order food. Nung makita ko na malapit na iyong delivery, lumabas na ako para salubungin si kuya sa lobby. As much as possible talaga, nauuna akong bumaba kapag may delivery. Alam ko kasi feeling ng naghihintay, so ayoko lang paghintayin mga nagdedeliver.

"Seriously... May unit ka na ba dito?" I asked nung pagbukas ng elevator ay mukha ni Lui iyong bumungad sa akin.

Instead of answering with his usual annoying response, napansin ko na bahagyang napaawang iyong labi niya nung makita niya iyong suot ko. I wanted to feel conscious, but why would I? Hindi ako nagpapaka-hirap mag workout at pilates para itago ang katawan ko.

I snapped my fingers in front of his face para mahiya naman siya. I saw him straightening his back tapos ay tumingin siya sa akin. Seriously? Parang nakita na ako ni Lui in all scenarios—nakita niya na akong naka-club outfit, naka-workout outfit, naka-formal outfit, naka-birthday suit... Baka nagulat lang siya sa suot ko na super short shorts at maluwag na white t-shirt. Why? Nag-aayos lang ako ng gamit saka kukuha lang naman ako ng pagkain sa ibaba.

"Bakit ka na naman nandito?" I asked him. Maybe I should start to unblock him kaysa nandito siya lagi para maka-usap ako.

"San ka pupunta?" sagot niya na malayo sa tanong ko.

Lui's reflex was quick dahil mabilis niyang napigilan iyong elevator nung sasara na sana iyon.

"Sa baba," I told him. "What?" I asked nung napa-kunot iyong noo niya.

"Ano'ng gagawin mo 'don?" he asked while still holding the door open.

"May order ako na food."

"Ano?" he asked and he asked again hanggang sa sabihin ko na kung ano iyong pagkain na inoder ko. "Ako na lang kukuha," he said. I tried to argue na may paa naman ako, but he gently pushed me out of the elevator tapos ay mabilis na nagsara na iyon.

What the hell was his problem again?

Bumalik na ako sa may condo ko. Mamayang gabi na iyong alis ko papunta sa Bali. Last minute packer talaga ako, but if may kulang, pwede naman akong dumaan sa mall mamaya or bumili na lang ako doon.

After a few minutes ay naka-rinig na ako ng katok sa pinto. I opened the door and I saw Lui holding my food. I grabbed the paperbag from his hands.

"Won't you invite me in?" he asked nung makuha ko na iyong pagkain.

Game OverTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon